waar is de Duero gebleven?

Wo 4 juni, ruim 32 graden en ongeveer 65 km gefietst. Gisterenavond aangekkmen bij hotel Estrella do Nord in Mogadouro. De uitbaatster Adelia Rosa een krasse dame op leeftijd, moest even aan ons wennen, maar dat ging snel de goede kant op. Eerst kregen we als gevraagd een redelijk kleine 2 persoonskamer toegewezen, na wat grapjes over het kleine kamertje kwam ze met een smile terug en zij dat we ook een 3 persoons kamer even verop voor ons had. Even gekeken en toen was de vraag wie daarin zou slapen. Dat soort grapjes veranderde haar humeur helemaal en nadat we ons gewassen en opgefrist hadden had ze alle tijd voor ons om uitleg te geven over de de kiezen fietsroute. Even later kwam haar dochter langs en samen gaven ze uitleg na overleg met djverse mensen die ze om belden om advies. Eerst was het niet mogelijk om eerder als 8.30 te ontbijten, maar dat werd toch 7.30 speciaal voor ons en tegen niemand zeggen. Vanmorgen een heel uitebreid ontbijt want dat was goed voor fietsers. We kregen een soort marmelade, eigen gemaakt, mee. Dat gaf wederzijds ee heel goed gevoel. De rit ging vandaag door ee heel mooi landschap, goede wegen en gezellige en erg goedkope tussenstops voor koffie naar het prachtige disignhotel casa dona maria luiza in Torre de Moncorvo. Onderweg hebben we in deze vruchtbare streek en langs de weg nog even de vitamine c(erisa) aangevuld. Dat werd ook weer tijd! De etappe was vandaag weer heel mooi, wat korter, anders zitten we straks te veel dagen in Oporto met heimwee naar huis en afkickende benen rond te gapen. We knijpen vanaf nu wat meer in de remmen, Jan bergop en ik bergaf! De profiteurs!

Op naar portugal

Van carbellino spanje naar mogadouro portugal 86 km bij het gebruikelijke mooi weer. Rond 8.00 weg en om 10.00 bij een toeristen informatie een computer geritseld ( met onze charme's niet moeilijk ). Henk als ervaren spanje reiziger had in no time de tickets geregeld , rekening houdend met ons beperkte budget. Volgende week woensdag vliegen wij van porto naar maastricht. De dames op het toeristen bureau hartelijk bedankt en de weg vervolgd. Bij de Portugese grens de Duero over en daarna een ferme klim en we waren portugees. De laatste 10 km over een nieuwe weg met weinig auto's waar een bord stond dat er geen rode fietsen over mochten. Na een paar km een auto met zwaailicht van rijkswaterstaat die ons vertelde dat er ook geen zwarte fietsen over mochten. Wij boden hem aan om dan onze fietsen in zijn bus te zetten, en dat hij ons verderop op onze bestemming af zou zetten. Hij gaf de voorkeur aan een escorte met toeters en bellen. Dat hebben wij aangenomen, en na de rit van ongeveer 7 km hem vriendelijk bedankt. Ook de portugezen zijn behulpzaam. Hotel gevonden en nu is het weer de hoogste tijd voor andere geneugten. De portugezen

vamos a Portugal

Dinsdag 87 km gefietst.Na 20 km in Salamca, dat is een heel mooie en verzorgde stad.informatie ingewonnen en besloten om toch naar Porto te gaan. Wat gaan we verlaten, het land van de prachtige natuur, de ham, amandelen, olijven, stierenvechters, voetballers en heel veel meer. De ham, zou die hier uit de lucht vallen, want varkens zien we nauwelijks. Gisterenmiddag lag er een dikke pata negra in een greppel langs de weg. Waarschijnlijk niet goed uitgekeken bij het oversteken. Jamonliefhebber Juan nam meteen zijn kniep uit de tes en maakte plaats in zijn luchtdicht af te sluiten fietstasssen. Kleding had hij toch al veel te veel bij en die hij nu overheeft draagt hij over aan het Spaanse Ona, met als directeur een man met een lange zwart-witte baard. Later op de dag aangekomen in Carbellino, in het enigste maar heel gezellige dorpscafe annex hotel, restaurant y mas.

De spekkopers!

Op naar Salamanca

Vertrokken om 7.15 met 25 graden wat opliep naar 32 graden vanuit Piasencia naar Martin amor 122 km. Hele dag klimmen en dalen. Onderweg een Spanjaard ontmoet met manden kersen in de auto, spontaan gaf hij ons een tas met kersen.wij trakteren op koffie en even gezellig gekletst. Om 19.30 hotel gevonden in Martin Amor wassen en eten daarna de twee pinten. Onderweg veel gereden op ruime goede wegen met bijna geen auto's. Het spaanse wegennet is niet berekend op fietsers gezien de korte en lange steile klimmen. Logisch omdat in Spanje niet gefietst word. De spaanse automobilist gaat keurig met fietsers om ook omdat het vreemd voor ze is. Morgenvroeg naar Salamanca voor informatie om richting Porto te fietsen langs de Duero ( rivier ) om vanuit Porto naar huis te vliegen. De achterban mist ons al zo erg dat wij het onverantwoord vinden om nog langer te blijven. Oei mijn bier slaat kapot, vlug beeindigen genoeg gezeverd. De randonneurs

Op naar Salamanca

Vertrokken om 7.15 met 25 graden wat opliep naar 32 graden vanuit Piasencia naar Martin amor 122 km. Hele dag klimmen en dalen. Onderweg een Spanjaard ontmoet met manden kersen in de auto, spontaan gaf hij ons een tas met kersen.wij trakteren op koffie en even gezellig gekletst. Om 19.30 hotel gevonden in Martin Amor wassen en eten daarna de twee pinten. Onderweg veel gereden op ruime goede wegen met bijna geen auto's. Het spaanse wegennet is niet berekend op fietsers gezien de korte en lange steile klimmen. Logisch omdat in Spanje niet gefietst word. De spaanse automobilist gaat keurig met fietsers om ook omdat het vreemd voor ze is. Morgenvroeg naar Salamanca voor informatie om richting Porto te fietsen langs de Duero ( rivier ) om vanuit Porto naar huis te vliegen. De achterban mist ons al zo erg dat wij het onverantwoord vinden om nog langer te blijven. Oei mijn bier slaat kapot, vlug beeindigen genoeg gezeverd. De randonneurs

van plaza mayor naar plaza mayor

Van Caseres naar Placentia, ongeveer 85 km gefietst met wederom prachtig en warm weer. Gisterenavond was het een en al leven op het plaza mayor. Ook een trouwparty met heel mooi geklede heren en dames op onmogelijke hoge hakken, maar wel hil schon! De lucht vol met ooievaars, zwaluwen en vleermuizen. Vanochtend om 6 uur op, de 4 kamergenoten gewekt zodat die ook nog iets aan hun dag hebben en om 7.15 al op pad. Extremadura is wel heel speciaal en hard met graniet rotsen tot boven de grond. Nog enkele pata negras gezien die ontsnapt waren uit de verdorde weidegebieden. Misschien zien we ze nog wel eens terug op ons bord als ze de jas uit hebben. Onderweg kwamen we langs enkele in aanbouw zijnde spoorbruggen over uitlopers van een stuwmeer. Wat zijn dat bouwwerken zeg! Vanmiddag een hapje geeten op het plaza mayor van Plasentia, dank zij een vriendelijke ober hebben we een prachtige kamer in een nieuw hostal om de hoek.

We weten waar we vanavond weer naar toe kunnen en dat het bed daarna lekker dichtbij is!

Groetjes van de doortrappers!

Reis door het harde land van Extremadura

Van Villafranca naar Caseres 118 km door een heuvelachtig landschap. Vertrokken met mooi weer zoals iedere dag. De via de plata is voornamelijk voor wandelaars over onverharde wegen bedekt met stenen. Na een paar dagen dit geprobeerd te hebben besloten om de verharde wegen op te zoeken. Deze lopen in de regel ongeveer evenwijdig met de onverharde wegen. Na het diner nog 20 km gefietst. Bij het binnenrijden van Caseres kwamen wij bij een hele grote kermis uit. Op het stadsplein was live muziek en volle terrassen . Na een dansje van een van ons beide wat door de aanwezigen zeer op prijs werd gesteld en met mobiele telefoons werd opgenomen verlieten wij het plein met een staande ovatie. Dat was een binnenkomer. Bij het inchecken van de albergue door brompot was de lach even verdwenen, ( maar even hoor). Douchen bed opmaken opruimen en aan de ranja. Groetjes De twee pinten

Heel goed in vals plat.

Gisterenavond was het heel druk in het dorpscafe. Dit keer geen voetbal maar stierenvechten opde tv.Het ging er nogal op en de rode plas onder de tv werd steeds groter. Ik heb al diverse keren runderwang geeten, maar volgens Jan wordt dat gemaakt van de kogels die onder die stieren hangen. Vanmiddag iets anders besteld. De route ging vandaag vrijwel uitsluitend over onverharde wegen. De eerste 25 km gingen mooi door de natuur over wegen van fijne grind. Na de koffie weer ongeveer 25 km, maar nu vrijwel uitsluitend over paden van grove grind, ongelovelijk dat we niets kapot gereden hebben. Na een rustpauze besloten we om gebruik te gaan maken van de verharde carrateras. Daar hebben we het echt mee getroffen, zelfs een traject erbij van ongeveer 15 km vals plat naar beneden. Dat hadden jullie moeten zien, als een profesioneel team,t grote mes erop, en met een rap tempo gingen we als speer over de brede carratera. Het enigste wat ontbrak was het commentaar van Theo Koomen. Oh oh oh wat zijn ze goed, wat een tempo, wat een klasse. Mogen wij in gedachten ook eens wegdromen?

We hebben weer een ferfect onderkomen, zelfs met wasmachine, morgen zien we (ik) er niet meer uit als GradSientje.